بره موم چیست و چه خواصی دارد؟

ترکیبات و ویژگی‌های ظاهری بره موم

ترکیبات اصلی بره موم شامل رزین و موم می باشد. رنگ آن ممکن است تنوع بسیار زیادی داشته باشد. در مناطق معتدل رنگ این ماده از زرد روشن یا قهوه ای تا قهوه ای تیره متغیر است. رنگ بره موم تولید شده در آب و هوای گرمسیری ممکن است از قهوه ای مایل به سبز روشن(در بره موم برزیلی) تا سیاه و قرمز تیره(در تعدادی از نمونه های کوبایی) متغیر باشد.

هر چه بره موم بیشتر در کندو باقی بماند رنگ آن تیره تر می شود. بره موم تازه به رنگ قرمز در قاب های حاوی سلول های مومی تازه ترشح شده توسط زنبور عسل دیده می شود .

همچنین رنگ بره موم با توجه به درختان و گیاهی که مورد استفاده زنبورهای عسل قرار گرفته و نیز نوع زنبورهایی که این ماده را گرد آوری می­کنند متفاوت است.

بره موم در کندوها

شما می­توانید بره موم را در دو قسمت کندو بیشتر از جاهای دیگر مشاهده کنید.اول در مدخل ورودی یا دریچه ی پرواز کندو ها و دوم در قسمت فوقانی و طرفین قاب ها. لایه­ های بره مومی ذخیره شده در کندو به منظور استفاده در مسدود کردن درز ها و منافذ کندو می­باشد.

تاثیر دما بر بره موم

در دمای ملایم بره موم ماده­ای نرم می­باشد و با افزایش میزان برودت هوا سفت و سخت می­گردد گرچه باز هم قابلیت شکل پذیری خود را حفظ می کند. ولی هنگامی که یخ بزند شکننده می­گردد. بره موم دردماهای بین 70 تا 100 درجه ی سانتیگراد به مایع تبدیل می­گردد.

اهمیت رزین ها در بره موم

رزین ها از هر منبعی که جمع آوری شده باشند جزء اصلی یعنی حدود 50 درصد بره موم را تشکیل می­دهند. در آغاز، زنبورهای عسل به جمع آوری ماده ای می­پردازند که گیاهان برای بقاء تندرستی و یکپارچگی خود بدان وابسته هستند.

می دانیم که رزین ها نقش مهمی را در سیستم های ایمنی درختان و گیاهان بر عهده دارند. همان گونه که می­دانیم در صورتی که درختی آسیب ببیند یا پوست آن خراشیده شود رزین ها از نقاط اسیب دیده به بیرون تراوش می­کنند تا جای زخم را درزبندی کنند و جلوی تراوش مایع از داخل آن را بگیرند.

بسیاری از این رزین­ها از جایگاه والایی در ردیف داروهای طبیعی برخوردار هستند. بنا به تاریخ دو نمونه از سه هدیه­ای که حکیمان پارسی برای نوزادی با نام عیسی مسیح به کار بردند از رزین­های درختان شامل فرانکینسانس و مر بود. فرانکینسانس و مر دارای ویژگی های کاملا شناخته شده­ی ضد التهابی هستند و برای درمان بیماری­های مهمی از جمله روماتیسم و آرتریت روماتوئید و نیز جهت مداوای بیماری های نایژه ای تنفسی به کار می­روند.

دیگر رزین­ها شامل بنزوئین و رزین کاج، به دلایل مشابه در ردیف داروهای طبیعی جای گرفته اند. بنابراین جای شگفتی نیست که زنبور عسل در جستجوی این ها و دیگر رزین ها به عنوان ماده ای پایه برای ساخت بره موم برآید.

مقدار اندک دانه­ گرده که در بره موم یافت می شود، ترکیبات پروتئینی آن را تشکیل می­دهند. گابریس محقق لهستانی، 76 اسید آمینه­ی متفاوت را در بره موم شناسایی کرد که مقدار آنها به بیش از یک درصد می­رسید. از کل اسید آمینه ­های موجود میزان آرژینین و پرولین جمعا به 8/45 درصد می­رسید. هفت اسید آمینه­ی دیگر هم به مقدار کم موجود بودند. گابریس بر این باور است که توان بره موم برای ترمیم بافت ها، مربوط به ورود آرژینین در آن است، زیرا این ماده در تحریک تولید اسید نوکلئیک نقش دارد. همچنین 14 عنصر ریز معدنی در بره موم شناسایی شده است که از بین آنها آهن و روی، از همه فراوان تر هستند دیگر کانی­های یافت شده شامل طلا، نقره، منیزیوم، جیوه و سرب می­باشد.

تحقیقات داروشناسی

در بیش از 30 سال گذشته تحقیقات زیادی بر روی بره موم صورت گرفته و بر همین اساس خواص دارویی ویژه­ای به آن نسبت داده شده است که عبارتند از:

• داروی بی حسی
• داروی بیهوشی
• ضد حساسیت
• ضد اسید معده
• آنتی بیوتیک
• ضد قارچ
• ضد التهاب
• ضد پرتو (تشعشع)
• آنتی اکسیدان و محافظت کننده
• ضد عفونی کننده
• ضد تومور بدخیم (سرطان)
• ضد ویروس و تقویت کننده­ی سیستم ایمنی.

از تعدادی از کسانی که تجربه استفاده از بره موم را داشتند، خواسته شد تا نظر و تجربیات خود را در مورد آن بیان کنند که در ادامه نظرات آنها را با شما به اشتراک میگذاریم:

• بره موم باعث کاهش تورم در مفاصل و احساس راحتی بیشتر در هنگام پیاده روی، تسکین درد و نیز امکان پیاده روی بهتر شده است.
• از زمان مصرف بره موم هیچ گونه حمله­ی تنفسی نداشته ام، هنوز تنگی نفس وجود دارد ولی نه به وخامت سابق، لذا تصمیم دارم تا بهبودی کامل بیماریم مصرف آن را ادامه دهم.
• از هنگامی که مصرف بره موم را شروع کرده ام سینوس هایم کمتر می­گیرد و نفس کشیدنم راحت تر شده است.
• به پیشگیری از سرماخوردگی من در طول زمستان کمک کرد.
• خوابم بهتر شده است و حالت پوست بهبود یافته و کمتر سرما می­خورم.
• با مصرف بره موم یکسال است که اصلا سرما نخورده ام و اگزمایم نیز کاملا برطرف شده است.
• در طول زمانی که بره موم مصرف می­کنم احساس می کنم پر انرژی تر شده ام.
• مصرف بره موم تحول عظیمی در حال عمومی ام ایجاد کرد پ. دیگر خستگی و هیچ گونه عفونت گلو یا زخم های دهانی که همگی سابقا بسیار رخ می دادند را ندارم.
• مصرف بره موم به رفع درد های قاعدگی ام نیز کمک کرده.
• بره موم به بهبود دستگاه گوارش من کمک کرد و بهبود مختصری نیز در عفونت ناخنم ایجاد کرد.
• از زمان مصرف بره موم درد زانو ها و درد معده ام برطرف شد و در کل حال عمومی بهتری دارم.
• از هنگامی که شروع به مصرف بره موم کرده ام دل درد کمتری دارم و کمتر ترش می­کنم.

تحقیقات علمی و بالینی در مورد بره موم

درمان آلرژی­ها با بره موم

فرآورده­های زنبور عسل به ایجاد واکنش­های آلرژی مشهور هستند یکی از موارد بروز اثرات جانبی بره موم، بر چنین موارد حساسیتی می­باشد.

به هر حال در تحقیقات دکتر هاوستین مشاهده شد که چگونه فلاونوئیدهای موجود در بره موم در هنگام استعمال به شکل خوراکی می­توانند پاسخ­های آلرژیک را مسدود کنند.

درمان التهاب مفاصل با بره موم

تحقیقات نشان داده اند که بره موم بیشتر از هر مورد دیگری برای درمان التهاب مفاصل استفاده شده است. على رغم مصرف معمول و متداول تحقیقات کمی در این حوزه انجام شده است.

در سال 1986 محققان بلغارستانی 36 بیمار که از ضایعات مفصلی متعدد و اختلالات مفصلی ناشی از ضربه رنج می­بردند را با بره موم درمان کردند. درمان شامل استفاده از پوشش موم داغ غنی شده با ده درصد بره موم در محل عارضه .بود دوره درمان 10 تا 12 جلسه و هر بار به مدت 30 دقیقه بود. در 20 ،مورد علائم بین 60 تا 100 درصد و در 14 مورد بیش از 50 درصد کاهش یافت و در 2 مورد بی اثر بود. در سال 1997 در بلغارستان محققان مجدداً 42 بیمار که از التهاب مفاصل و تخریب سیستم مفصلی رنج می­بردند را با کمپرس موم داغ زنبور و بره موم درمان کردند. گرمایی که ایجاد می­شد به بافت زیر غشاء (همبند) منتقل و باعث بهبود گردش جریان خون و فعالیتهای متابولیک در غضروف­ها و بافت­های استخوانی می­گردید.

بره موم از پوست جذب میشود و به عنوان یک ضد التهاب و ضد درد عمل می­کند. درمان منجر به کاهش تورم اطراف مفصل و افزایش قدرت حرکت مفصل و نیز کاهش مصرف داروهای ضد درد و ضد التهاب غیر استروئیدی گردید.

لازم به ذکر است مصرف موضعی بره موم می تواند روی بدن یا لباس ایجاد لک کند.

بیماری ها تنفسی و آسم

مشکلات تنفسی به طور سنتی، در گذشته توسط بره موم به طور موثری درمان می­شدند و محققان داروسازی اخیراً نقش بره موم در مهار روند التهاب در مشکلات تنفسی را به تصویر کشیده­اند. در سال 1975 میهالیچکو محقق اهل رومانی 30 بیمار که از آسم برونشیتی رنج می­بردند را با بره موم درمان کرد بیماران را به دو گروه تقسیم کرد. یک گروه تحت درمان­های معمول و گروه دیگر تحت درمان با بره موم قرار گرفتند. گروهی که با بره موم درمان شدند بهبود بیشتری را نسبت به گروه دیگر نشان دادند.

دکتر مک ایوان متخصص آلرژی استفاده از دوزهای بالای بره موم برای بیماران آسمی که از عفونت های متداول قفسه­ی سینه رنج می بردند و به طور معمول نیازمند درمان با آنتی بیوتیک ها بودند را پیشنهاد داد. بره موم به محض احتمال بروز سرماخوردگی یا عفونت باید مصرف شود. او پیشنهاد داد که درمان به مدت پنج روز ادامه یابد در مورد بیماری­های مزمن که فرد باید به طور اضطراری در بیمارستان بستری شود وی درمان طولانی مدت با بره موم را پیشنهاد داد.

درمان زخم های بستر با بره موم

در سال 1978 سر بانسکو، دکتری اهل رومانی به منظور درمان 12 بیمار با زخم­های متعدد و وخیم بستر در ناحیه خاجی را با 10 درصد پودر بره موم و 90 درصد پودر خنثی تحت درمان قرار داد. این درمان، با درمان معمول و رایج گروهی 12 نفره از دیگر بیماران مقایسه شد. گروهی که با بره موم درمان شدند 9 نفر از 12 نفر نتایج بسیار خوبی را نشان دادند و زخم های مزمن بستر آنها در 16 تا 54 روز درمان شد در سه مورد که بهبود کامل نیافتند حداقل وضع آنها بدتر هم نشد. در گروه کنترل تنها سه بیمار در دوره ای طولانیتر بالاخره در (43 تا 75) روز بهبود یافتند. دکترهای دیگری نیز اسپری بره موم را با عظلتهای 10، 5 و 20 درصد به منظور درمان بیماران قبل از باز شدن زخم ها با موفقیت قابل ملاحظه ای آزمایش کردند بعد از توقف درمان زخم های بستر دوباره ظاهر شدند. در سال 1990 استوجکو در دانشگاه سیلاسیا 96 مورد از زخم های بستر را با بره موم درمان کرد بیماران روزی دو بار با بره موم 30 درصد همراه با موم تحت درمان قرار میگرفتند. درمان مذکور در تسریع گرانولاسیون بافتی و بهبود بافت زخم شده نسبت به درمانهای معمولی و رایج بسیار موثرتر شناخته شد.

استخوان سازی با بره موم

پوکی استخوان بیماری است که در آن چگالی استخوان کم شده و به ساختار میکروسکوپی خلل وارد میشود در نتیجه استخوان شکننده تر شده و خطر شکسته شدن استخوان ها افزایش می­یابد. استخوان عمدتاً از پروتئین­ها و کانی­های کلسیم ساخته شده است.

در کودکی و بلوغ مقدار استخوان افزایش می­یابد و در دهه­ی 20 عمر به حداکثر می­رسد. از حدود 40 سالگی کاهش مقدار استخوان زنان و مردان آغاز می­شود و تا پایان عمر ادامه می­یابد.

خطر پوکی استخوان به دو چیز وابسته است: 1. مقدار استخوانی که شخص در دهه­ی 20 عمر دارد 2. مقداری که به تدریج از دست می­دهد.

بیماران مبتلا به پوکی استخوان بیشتر به خاطر شکستگی­ها به درمانگاه مراجعه می­کنند. اگرچه پوکی استخوان در زنان سالخورده شایع تر است ولی در هر سنی رخ می­دهد. یکی از 30 زن و یکی از 5 مرد (هشتاد ساله) در نتیجه­ی پوکی استخوان دچار شکستگی می­شوند. پوکی استخوان بیشتر به بافت اسفنجی آسیب می­رساند و آن را ترد و شکننده می­سازد.

به طور سنتی بره موم برای رفع پوکی و کمک به جوش خوردن استخوان­ها به یکدیگر استفاده می­شد. در سال 1978 پزشکان لهستانی این فرضیه را بر روی حیوانات آزمایش کردند. آنها عصاره اتانولیک بره موم را به داخل استخوان رادیال چند سگ تزریق کردند. آن پزشکان مدعی شدند که ترمیم بافت استخوانی دو برابر سریعتر از موارد درمان نشده با بره موم بوده است.

در سال 1985 دوباره در لهستان تحقیق مشابهی انجام شد اما این بار با موارد انسانی 22 بیمار با بیماری سیاه شدن سر استخوان در مفصل لگن تحت تزریق با مایع بره موم قرار گرفتند و 32 بیمار دیگر نیز درمانهای متداول را دریافت کردند بیمارانی که با بره موم درمان شدند بهبود بیشتری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند. اگرچه در حال حاضر تحقیقی در دست نیست اما توجه به نقش بره موم در درمان پوکی استخوان، جالب توجه خواهد بود.

مصرف بره موم به مدت 2 تا 3 هفته در طی دوره ی شکستگی استخوان توصیه میشود.

درمان سوختگی ها با بره موم

قرن ها است که در بین پزشکان استفاده از عسل برای درمان سوختگی ها معمول و رایج است. قدرت درمانی آن احتمالاً مربوط به وجود بره موم می­باشد به خصوص هنگامی که عسل خام و فرآیند نشده استفاده می­شود. اولین درمان ثبت شده با بره موم در مورد سوختگی ها در سال 1962 در بیمارستان اطفال راچفوس لنینگراد شوروی سابق می­باشد. دکتر زابه کلینا استفاده از آن را برای درمان زخم­های عفونی در کودکان پیشنهاد داد. پزشکان در سال 1975 در بیمارستان مرکزی روسیه برای درمان سوختگی­ها و تاول­ها در یک دوره ده ساله از بره موم استفاده کردند در تهیه پماد آن از 15 درصد بره موم به همراه چربی یا روغن (حیوانی یا گیاهی) اما بیشتر از ترکیب روغن­های هسته هلو، هسته زردآلو و تخم آفتابگردان استفاده می­شد. بیمارستان 830 بیمار را بین سالهای 1961 تا 1970 درمان کرد. آنها دریافتند که پماد اثرات بی­حس­کننده، باکتری کُش و ترمیمی بر روی زخم ها دارد و سطح اثر زخم را نیز محدود می­کند همچنین گردش خون و گردش لنف را نیز بهبود می­بخشد آنها همچنین پی بردند که پوشش بره موم به زخم نمی­چسبد و محل زخم را نیز تحریک نمی­کند، کمبود گوشت در زخم های تازه را ترمیم می­کند.

در سال 1980 گروچویسکی پزشک لهستانی پماد 3 درصد بره موم شامل روغن سویا، کره آبگیری شده و موم زنبور عسل را بر روی موشهای مبتلاء به سوختگی های پوستی استفاده کرد. او دریافت که سوختگی های درمان شده با بره موم سریع تر از درمان آنها با شیوه های متداول التیام می­یافت.

در سال 1993 به علت کمبود شدید داروهای سوختگی در کوبا شبکه­ی بهداشت این کشور موسسه­ای تحقیقاتی را برای کمک به توسعه­ی فراورده های زنبور عسل ایجاد کرد. و در سال 1997 محققان کوبائی در سی و پنجمین کنگره ی بین المللی زنبور عسل در آنتروپ تحقیقات خود را ارائه دادند. درمان سوختگی با عصاره الکلی بره موم به علت ایجاد سوختگی های ثانویه با الکل توصیه نمی­گردد بنابراین محققان به سایر راه حل ها روی آوردند. این موسسه مخلوط عسل و بره موم که اثرات بهبودی بیشتری نسبت به استفاده از بره موم به تنهایی دارد را پیشنهاد داد.

درمان سرفه و سرماخوردگی با بره موم

در تحقیقاتی که از مصرف کنندگان به عمل آمد نشان داد که تعداد زیادی از مصرف کننده­ها، بره موم را به صورت مرتب برای این که سالم بمانند و سیستم ایمنی قوی داشته و در مقابل سرفه، سرما خوردگی و آنفولانزا ایمن باشند، استفاده می­کنند. به طور قطع تحقیقات کلینیکی ناچیزی در این مورد صورت گرفته است در سال 1989 پژوهشگران لهستانی در مورد تاثیر بره موم روی سرماخوردگی یک بررسی ترتیب دادند. گروهی که با بره موم درمان شدند دوره عفونت آنها کوتاه تر شد و در مدت 3 روز بهبودی کامل یافتند در صورتی که گروه درمان نشده بعد از 5 روز بهبود پیدا کردند.

بهترین نتایج با مصرف روزانه 1 تا 5/1 گرم بره موم حاصل می شود. برخی صاحب نظران معتقدند افرادی که از بره موم به طور مستمر استفاده میکنند باید هر 3 تا 4 ماه مصرف حدود یک هفته وقفه بیاندازند تا از حساسیت بدنشان نسبت به بره موم جلوگیری شود .

رفع مشکلات دندانی با بره موم

بره موم چند صد سال است که به عنوان درمان سنتی در مشکلات دندانی استفاده می­شود. استفاده از بره موم به دلیل سهولت ارزیابی نتیجه درمان یکی از رشته­های شایع در تحقیقات کلینیکی در غرب و شرق محسوب می­شود.

در سال 1980 دکتر اشمیت محقق آلمانی یک تحقیق بالینی دو سویه­ی کور، روی دهان شویه های بره موم انجام داد این مطالعه نشان داد که بیمارانی که مبتلاء به التهاب لثه و بیماری­های لثه ای بودند، بعد از 4 هفته درمان، بهبودی قابل ملاحظه ای پیدا کردند. این بهبودی با تعیین میزان تشکیل پلاک­های دندانی و التهاب لثه ارزیابی شد. این دهان شویه از یک حجم محلول مایع بره موم در 5 حجم آب ساخته شده بود. استفاده از آن یک بار صبح و یک بار شب صورت می گرفت.

محققین رومانیایی در سال 1983 از ترکیب بره موم و ژله رویال در درمان عفونت­های لثه ای استفاده کردند در سال 1986 توسط محققین کوبایی محصولی مشابه بر پایه بره موم که در درمان عفونت­های لثه ای موثر بود، را ساختند. محققین آلمانی در همان سال، در تحقیقی که روی رشد جرم دندان و عفونت لثه انجام دادند به این نتیجه رسیدند که بره موم وسیله­ی خوبی برای حفظ سلامت دهان محسوب می­شود.

در مطالعه ای که روی سگ ها در سال 1987 در یوگسلاوی انجام گردید معلوم شد که بره موم جریان خون به ریشه­ی دندان را افزایش می­دهد به علاوه تحقیقات بعدی روی دندان گاوها در سال 1988 در جمهوری چک نشان داد که بره موم باعث کاهش التهاب می­شود و فرآیند ترمیم را تحریک می­کند.

در سال 1989 دکتر گافار از رومانی از بره موم برای درمان مشکلات مزمن دهانی استفاده می­کرد و آن را با سایر محصولات طبیعی که در بهداشت دهان به کار می­رفتند مقایسه کرد. وی به این نتیجه رسید که بره موم در درمان التهاب لثه و مخاط دهان موثر است و عمل ترمیم ضایعات را سرعت می­بخشد.

در سال 1990 مطالعه­ی دانشمند روسی نشان داد که استفاده از بره موم با توجه به خاصیت بی حس کنندگی و ترمیم استخوانی در پر کردن حفره­ی عصب کشی شده موثر است. در همان سال در مطالعه­ی یک دانشمند رومانیایی مشخص شد که استفاده از بره موم و ترکیب خمیری که برای پوشاندن ریشه­ی دندان به کار می­رود باعث افزایش تولید دنتین می­شود و بازسازی استخوان را سرعت می­بخشد.

در سال 1991 در مطالعه­ای دیگر که در دانشگاه ژاپن و با استفاده از حیوانات صورت گرفت مشخص شد که بره موم بر پایه آبی در موش­ها باعث کاهش قابل ملاحظه ای در پوسیدگی دندان نسبت به گروهی که آن را دریافت نکرده بودند شد.

استفاده از بره موم در مراکز دندان پزشکی انگلستان در سال های اخیر به طور قابل ملاحظه­ای افزایش یافته و این بیشتر به دلیل کار تحقیقاتی آقای فیلیپ واندر می­باشد که مطالعات متعددی را در منچستر ترتیب داد. او یک قهرمان همیشگی در استفاده از بره موم در مشکلات متعدد دهانی می­باشد. در مطالعه­ای که در سال 1995 منتشر شد وی از تجربیات همکارانش در انگلستان که از بره موم در درمان زخمهای دهانی، آسیب­های دندانی، ضایعات التهابی و زخم های دردناک استفاده کردند، گزارش داده است این درمان شامل مالیدن عصاره­ی بره موم 50 درصد به صورت مستقیم در نواحی عفونی می­باشد. این درمان را بیمار می­تواند چند بار تکرار کند. او دریافت که این زخم ها در عرض دو روز بهبود یافتند التهاب لثه ای که با رشد دندان عقل ایجاد می­شد نیز با این روش بهبود می­یافت. بره موم به صورت دهان شویه و خوشبو کننده ی دهانی نیز پیشنهاد می­شد. او توصیه کرد که از بره موم جهت ضد عفونی دست ها قبل از جراحی های دندانی استفاده شود مشابه این نتایج در سال 1996 توسط دندان پزشکی به نام پیتر وارلی در یک مقاله­ی تحقیقی ارائه شد.

بهبود دیابت با بره موم

در سال 1997 یک گروه از پژوهشگران چینی به سرپرستی فوهای لیو مقاله­ای را که مصرف ترکیبی از محصولات زنبور عسل را در درمان دیابت بررسی کرده بودند، منتشر کردند. آنها مدعی شدند که محصول جدیدشان به نام “فنگ زن” که از ترکیب گرده گل و بره موم زنبور عسل تشکیل شده باشد می­تواند باعث کنترل قند و چربی خون شود آنها همچنین مدعی شدند که “فنگ زن” می تواند باعث نرم شدن عروق، بهبود وضعیت گردش خون و همچنین باعث جلوگیری از عوارض مرض قند و حتی بهبودی این عوارض شود.

همین گروه پژوهشگر 57 بیمار مبتلا به مرض قند را با بره موم درمان کردند بیماران شامل 50 بیمار مبتلاء به دیابت از نوع غیر وابسته به انسولین و هفت بیمار مبتلا به دیابت از نوع وابسته به انسولین بودند بیماران به طور اتفاقی به سه دسته تقسیم شدند. یک گروه درمان رایج دارویی بیماری دیابت را دریافت کرده و دو گروه دیگر با بره موم درمان شدند بعد از سه ماه مشاهدات محققین نشان داد که کاهش سطح قند خون در بیمارانی که بره موم دریافت کرده بودند از بیمارانی که با درمان رایج مورد مداوا قرار گرفته بودند بدتر نبوده است ولی در گروهی که با بره موم درمان شده بودند اثرات درمانی سریع تر بود همچنین آنان مشاهده کردند که بره موم اثرات مفیدی در درمان بیماران دیابتی مبتلا به تورم لثه و عفونت قارچی حفره دهان دارد.

درمان آنفولانزا با بره موم

آنفولانزا یک عفونت ویروسی می­باشد. مصرف کنندگان معتقدند که با مصرف بره موم احتمال ابتلاء به آنفولانزا کمتر می­شود و در صورت ابتلاء شدت آن کاهش می­یابد در سال 1954 دکتر ایجریس نویسنده­ی کتاب خواص درمانی عسل و گرده گل می­گوید این عفونت ویروسی تنفسی ممکن است باعث تب، سردرد و ضعف شود و در صورتی که با عفونت باکتریایی ریه همراه شود میتواند خطرناک باشد. او ادعا کرد که مصرف عصاره­ی بره موم عامل پیشگیری کننده خوبی بر علیه این ویروس می­باشد. اثر پیشگیری کنندگی بره موم در سال 1972 در تحقیق شوچنکو روسی به اثبات رسید. در این تحقیق مشخص شد که تغذیه­ی موش با بره موم قبل از تماس با آنفولانزا، وی را در مقابل آن ایمن میساخت. شاید بتوان گفت که مهمترین آزمایش در مورد تاثیر بره موم بر علیه آنفولانزا، در سال 1978 در اپیدمی این بیماری در شهر سارایو و یوگسلاوی صورت گرفته است. در طی این اپیدمی پروفسور اسماناژیک تحقیقی روی 262 نفر دانشجویان یک دانشکده پرستاری که در معرض بیماری آنفولانزا بودند انجام داد 80 دانشجو بره موم را دریافت کردند و 182 نفر آن را مصرف نکردند از آنهایی که بره موم دریافت کردند فقط 7 درصد بیمار شدند در حالی که 63 درصد از آنهایی که مصرف نکرده بودند بیمار شدند در تحقیق دیگری در سال 1978 در یوگسلاوی نتایج مشابهی گزارش شد.

اختلالات معده و روده با بره موم

دکتر ماکاروف نویسنده روسی کتاب درمان با بره موم این ماده را برای درمان تهوع، ترش کردن (سوزش سردل)، کاهش اشتها، افزایش اسیدیته (اسیدزیاد) و کاهش اسیدیته (اسیدکم) استفاده می­کرد. او برای بیماران 20 قطره عصاره بره موم 3 بار در روز را تجویز میکرد. پس از 5 روز تمامی بیماران دردشان بر طرف می­شد و اسیدیته به حد طبیعی می­رسید. دکتر ماکاروف بره موم را برای درمان زخم و ورم معده یا اثنی عشر پیشنهاد کرد او اظهار داشت که بهبودی یا درمان با بره موم خیلی سریعتر از داروهای رایج صورت می­گیرد در سال 1997 محققین روسی با بره موم 48 کودک بین سنین 5/2 ماهه تا 3 ساله با عفونت طولانی مدت روده ای را درمان کردند. نتایج نشان داد که عفونت­های روده و کندی حرکات روده برطرف شده است. اصولاً این گونه بیماریهای التهابی باعث تخریب آنتروسیت ها میشوند چیزی که مشخصه­ی طبیعی بودن فلور میکروبی در روده­ی بزرگ است و به دنبال آن تضعیف شدن ایمنی عمومی می­باشد.

10 درصد محلول بره موم را برای درمان کودکان استفاده کردند 35 کودک (75 درصد) در این آزمایش بهبود قابل ملاحظه یافتند. علائم مسمومیت ناپدید شدند، تعداد دفعات مدفوع کاهش یافت و کودکان اضافه وزن پیدا کردند از گروهی که بدون بره موم درمان شده بودند تنها 40 درصد پاسخ به بهبودی دادند.

درمان تبخال با بره موم

تبخال بیماری ویروسی است که همیشه همراه با درد و تاول در مجرای تنفسی می­باشد. دکتر فرانس فیکس، پزشک استرالیایی با استفاده از محلول 5 درصد بره موم و قراردادن محلول روی محل 21 مورد را درمان کرد. در هر 21 مورد پس از 48 ساعت درد بر طرف شد و خارش آن فقط برای 3 روز پس از درمان باقی ماند کاربرد اسپری بره موم در این مورد چندان کار ساز نبوده است.

در سال 1998 دکتر گیورکانئونیو که در مرکز خدمات پزشکی پوست بخارست رومانی فعالیت داشت، دریافت که استعمال محصولات بره موم تاثیر قابل توجهی بر دوره­ی بازگشت بیماری تبخال می­گذارد. او خاطر نشان کرد که طول دوره­ی درمان با بره موم کوتاه است و درد را کاهش می­دهد از طرفی فاصله­ی برگشت بیماری افزایش می­یابد.

درمان مشکلات قلب و فشار خون با بره موم

در سال 1978، 45 کارگر استان کیانگ سو، چین با بره موم درمان شدند. بیماری های درمان شده شامل فشار خون بالا تصلب شرائین و بیماری های عروق کرونر قلب بودند. نتایج امیدوار کننده بود اما در چند مورد عوارض جانبی هم بود. در آزمایش­هایی که در سال 1999 در دانشکده پزشکی کشور لهستان بر روی خرگوش ها انجام شد با تغذیه آنها توسط بره موم، گرده گل و عسل دریافتند این مواد سطح چربی را کاهش می­دهند. نتیجه­ی درمان به طور آماری در کاهش سطح چربی در خرگوش ها معنی دار بود.

کنترل ایدز با بره موم

بین سالهای 1994 تا 1997 سازمان مشاوره بهداشت در نایروبی بخشی از طرح کنترل بین المللی ایدز کپسولهای بره موم را برای افرادی که مبتلا به ایدز یا ویروس HIV و عفونت کنترل AIDS ، بودند فراهم کردند در مقاله ای کوتاه نویسنده سلامت عمومی و افزایش اشتها میان آسیب دیدگان که در بعضی از موارد منجر به از سرگیری زندگی طبیعی و بازگشت به کار شده بود گزراش کرد.

درمان کمر درد با بره موم

کمردرد یکی از متداول ترین دردهایی است که هنوز هم عده کثیری از مردم به دنبال راه حلی برای بهبودی آن هستند. محققین بلغارستان در سال 1997 گزارش دادند که 22 بیمار مبتلا به کمر درد را که سنینی بین 32 تا 60 سال داشتند با ترکیب موم و بره موم به نسبت 1 به 10 را درمان کردند. مخلوط مذاب در حالتی که گرم بود روی محل آسیب دیده قرار میگرفت. این کمپرس باید به مدت 25 الی 30 دقیقه در محل درد باقی می­ماند این عمل 2 تا 15 بار تکرار می­شد. 8 بیمار بهبود قابل ملاحظه ای یافتند و 14 نفر دیگر طی تست های مخلتف بهبودی نشان دادند. تحقیق مشابهی نیز در سال 1991 در بلغارستان گزارش شد که نتایج آن مشابه این تحقیق مثبت بود.

رفع انگل­ها با بره موم

در سال 1998 محققین کوبایی با موفقیت 138 بیمار مبتلا به ژیاردیاسیس (عفونت ناشی از یک پروتوزا) را با عصاره بره موم درمان کردند و هیچ تاثیر سوئی مشاهده نگردید.

درمان بیماری تنفسی، گلو درد التهاب حلق و حنجره با بره موم

در سال 1971 دانشمندان روسی از عصاره 15 درصد بره موم برای درمان 260 بیمار مبتلا به التهاب حلق استفاه کردند در 67 درصد بهبودی کامل دیده شد و در 28 درصد بهبود نسبی و تنها در 4 درصد بهبود مشاهده نشد.

در سال 1975 ، دورشنکو ، در بیمارستان شهر کیف اتحاد جماهیر شوروی سابق 238 بیمار مبتلا به التهاب حلق را با مخلوط بره موم درمان کرد او یک سهم از عصاره ی 30 درصد بره موم را با گلیسیرین و روغن هلو مخلوط می­کرد و بر غشای مخاطی در ناحیه عفونی به مدت بیش از 10 تا 15 روز قرار می­داد. 75 درصد بیماران به طور کامل بهبود یافتند در حالی که 14 درصد اثری ندیدند. محققین دریافتند که عصاره بره موم اثر داروهای رایج در بازار برای درمان التهاب حلق را افزایش می­دهد.

محققین رومانیایی، همان سال بره موم را برای بیش از 200 بیمار مبتلا به التهاب حاد حلق، التهاب حاد حنجره و التهاب حاد لوزه مورد استفاده قرار دادند در هر گروه درمانی 10 درصد از بیماران با روش رایج درمان شدند بیماران درمان شده با بره موم بسیار سریع تر از گروه کنترل بهبود یافتند.

مجدداً در رومانی در سال 1975 متل و همکارانش انواع التهاب های غشای مخاطی شامل زخم و تبخال های ناحیه لب و دهان را درمان کردند 34 بیمار که مایع بره موم به شکل مایع و قرص دریافت کرده بودند درمان شدند مشخص شد که مایع بره موم خاصیت ضد ویروسی، ضد باکتریایی، تاثیرات قارچی (میکوتیک) و اثر بی حس کنندگی دارد.

رفع التهاب پروستات با بره موم

در سال­های اخیر گرایش در به کارگیری محصولات زنبور عسل (بره،موم، گرده گل و ژله  رویال) برای درمان بیماری پروستات افزایش چشمگیری پیدا کرده است.

در بلغارستان 55 بیمار که بین 55 تا 95 سال داشتند و همگی مبتلا به هیپرتروفی پروستات بودند را درمان کردند به تمامی این بیماران جراحی به عنوان درمان رایج پیشنهاد شده بود محققین برنامه های درمانی که برای این بیماران طرح ریزی کردند ترکیبی از عسل، گرده­ گل بره موم و ژله رویال بود پس از یک تا دو ماه 95 درصد بیماران شکایتی از درد و مشکلات پروستات نداشتند و اندازه پروستات آنها نیز به وضعیت اولیه برگشت یک بیمار 93 ساله که از سوند استفاده می­کرد شرح داد که 6 ماه پس از درمان با این مخلوط به طور کامل سوند را برداشته و بهبود یافته است.

سرانجام یک محقق روسی به نام ساراف گزارش داد که 36 بیمار مبتلا به پروستات های حاد و مزمن را درمان کرده است مجدداً درمان با ترکیبی از بره موم، ژله رویال، گرده گل و عسل از طریق شیاف به بیمارها داده شده 89 درصد از افراد این گروه با کاهش درد و بهبود عملکرد براساس تایید آزمایش خون و ادرار به میزان قابل ملاحظه ای بهبود یافتند.

رفع مشکلات زنانه با بره موم

در سال 1995 تعدادی از زنان مصرف کننده بره موم گزارش دادند که دردهای قاعدگی و گرفتگی های عضلانی در آنها پس از مصرف بهبود یافته و این امر می­رساند که تحقیقات در این زمینه در آینده می­تواند ارزشمند باشد. اگرچه اکثر تحقیقات در این زمینه بیشتر به معالجه­ی بیماری های عفونی و التهابی اندام های تناسلی زنان پرداخته است.

در سال 1971 پزشکان بخش مامایی بیمارستان كيف اتحاد جماهیر شوروی سابق با موفقیت بره موم را برای درمان زخم های پس از زایمان به کار بردند مجدداً در روسیه زنانی که از سایش گردن رحم، سوزش و خارش رحم و دیگر مشکلات مهبلی رنج می­بردند را با محلول بره موم درمان کردند. درمان بیماران با بره موم با موفقیت 98 درصدی پس از 12 روز میسر شد.

محققين لهستانی در سال 1973 گزارش دادند که بره موم بر التهاب های چرکی مهبلی موثراست.

دکتر ساچی عضو موسسه ی مامایی زدروی در لهستان گزارش داد که علائم بیماران مبتلا به التهاب گردن رحم که عامل آن نوعی انگل به نام تریکوموناس واژینالیس می­باشد تنها با استعمال قرص های واژینال 30 میلی گرم بره موم برطرف می­شود همچنین ساچی 50 تا 60 مورد از زنان دانشجویی که از قاعدگی دردناک رنج می­بردند را به طور موفقیت آمیز با بره موم درمان کرد. مرهم بره موم مورد استفاده خاصیت سمی یا سوزش ندارد و سریع و به طور موثر ترمیم را از طریق رشد اپتلیوم سطح آسیب دیده تحریک می­کند.

در سال 1989، رومانیایی­ها و دیگران شرح دادند که 57 بیمار زن که سنی بین 21 تا 58 را تشکیل می­دادند و مبتلا به زخم مقاربتی با التهاب گردن رحم و در بعضی اوقات همراه با عفونت های کاندیدیا با دیگر بیماری های التهابی بودند را درمان کردند. بیماران با استعمال موضعی پماد، اسپری و عصاره بره موم درمان شدند. نتایج عالی از 42 بیمار (3/76 درصد )به دست آمد. در 9 نفر(4/16درصد) نتایج رضایت بخش بود و در 3 نفر نتیجه ای دیده نشد. این بیماران از گروه تحت درمان به واسطه حساسیت به بره موم جدا شدند.

در سال 1977 محققین بلغاری گزارش دادند که 60 بیمار بین سنین 40 تا 60 سال، مبتلا به آرتروز گردن رحم را درمان کردند. آنها با پمادهای محتوی محلول الکلی 30 درصد بره موم همراه با لانولین و وازلین تحت درمان قرار گرفتند طی دوره درمان، بهبودی قابل ملاحظه کاهش درد بود ادامه درمان کلنیکی باعث شد تا 32 بیمار کاملاً به شرایط عادی برگردند و 28 بیمار دیگر بهبود قابل ملاحظه ای داشتند.

همچنین از بلغارستان پانووا و دیگر همکارانش گزارش دادند که 524 بیمار زن مبتلا به بیماری های مختلف زنانه عمدتاً با سرطان اولیه ی سایش رحم و گردن رحم را درمان کردند. این زنان با 3 درصد محلول بره موم در 96 درصد الکل بهبود یافتند نتایج برای هر دو گروه سنی پایین و بالای چهل سال رضایت بخش بود محققین نتیجه گرفتند که بره موم را باید به طور مداوم برای درمان عفونت های زنانه استفاده کرد.